کار

کار چه نقشی در جستجوی ما برای یک زندگی معنادار و رضایتبخش دارد؟ برای همهٔ ما لحظاتی پیش آمده که آرزو کرده‌ایم کاش مجبور نبودیم حتی یک روز دیگر کار کنیم. اما در واقع برای بسیاری از ما دنیای بدون کار دنیایی ملال‌آور و ناامیدکننده خواهد بود. کار به زندگی ما احساس معنادار بودن و هدفمندی می‌دهد، هویتمان را شکل می‌دهد و برایمان شبکه ای اجتماعی می‌سازد. اسوندسن با گذری بر فلسفه و ادبیات و حتی سریال‌ها و ترانه‌های روز می‌کوشد جنبه‌های مختلف کار را برایمان روشن‌تر کند.

او تاکید می‌کند که کار تقریبا برای همهٔ ما بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزمره‌مان است. چه آن را نفرین ببینیم و چه موهبت، کاری که هر روز انجام می‌‌دهیم نگاه ما را به جهان و به خودمان شکل می‌دهد.

اسوندسن معتقد است نارضایتی ما از کارمان بیش از هر چیز ناشی از تغییر نگرش ما به کار است. برخلاف نسل‌های پیشین و در تحولی که او «تحول رمانتیک کار» می‌نامد انتظارات ما از کار خیلی بالا رفته است. یعنی فکر می‌کنیم که کار باید بتواند بخش عمده‌ای از معنای موردنیاز ما در زندگی را برایمان به ارمغان بیاورد. این انتظارات احتمالا برآورده نخواهند شد و ما در عرصهٔ کار خانه‌به‌دوش‌هایی می‌شویم که از شغلی به شغل دیگر کوچ می‌کنیم و هرگز آنچه را که به دنبالش هستیم پیدا نمی‌کنیم. اگر هم انتظاراتمان برآورده شوند، احتمالا بیشتر به دردسر می‌افتیم زیرا در آن صورت با خطر بی‌توجهی به تمام چیزهایی رو به رو می‌شویم که بیشتر از شغلمان اهمیت دارند.

در نهایت واقعیت این است که وقتی در این فکریم که با زندگی‌مان چه باید بکنیم نمی‌توانیم از فکر کردن به «کار» بگریزیم.